De Otheense Kreek is een krekensysteem in Zeeuws-Vlaanderen. De monding van de kreek ligt aan de oostkant van Terneuzen. Ongeveer een kilometer landinwaarts splitst de kreek zich in twee zijtakken. De zuidelijke tak loopt naar Axel. De oostelijke aftakking loopt via Zaamslag naar het zuiden. Een groot deel van het krekensysteem is nog watervoerend en veel kilometers landinwaarts te volgen zonder onderbrekingen. Het landschap van Zeeuws-Vlaanderen bestaat uit een zandgebied uit de laatste ijstijd dat tussen 6500 en 2800 jaar geleden door zeespiegel- en grondwaterstijging bedekt raakte door een uitgestrekt veenmoeras. Vanaf zo’n 2600 jaar geleden, waren er grote zee-inbraken en vormden zich grote getijdengeulen, waaronder de Honte, de voorloper van de huidige Westerschelde. Via die getijdengeulen zette de zee een kleipakket af en ontstond er een schorrengebied. De Honte had verschillende kleinere aftakkingen. Op de plaats van de huidige Otheense Kreek lag een natuurlijke zijtak van de Honte, de Notense geul, waaraan ook het dorp Noten lag. De vroegst bekende schriftelijke vermelding van dat dorp, ook bekend als Othene, stamt uit 1160 n.Chr. Het dorp verdween door een stormvloed in 1214 in zee, waarna Nieuw-Othene gesticht werd.
