Het Mourne Gullion Strangford UNESCO global geopark in het zuidoosten van Noord-Ierland omvat drie verschillende hooglandgebieden en een uitgestrekt zeegebied.
Zo een 400 miljoen jaar geleden begon daar echter de subductie van twee tektonische platen die doorheen de tiental miljoen jaren erna het eiland Ierland bij elkaar brachten.
Het eerste en oudste van deze stollingscomplexen is het Slieve Gullion ring-dyke complex: een vulkanisch systeem bestaande uit verscheidene delen. Eerst is er namelijk een ring opgebouwd uit stollingsgesteenten (felsiet en granofier). Daarnaast is er een combinatie van sub horizontale lagen van meerdere vulkanische gesteenten (zoals granofier, doleriet en gabbro). Als laatste deel is er ook nog een gebied van fijn graniet te vinden bovenop de berg.
Dit complex zal later worden opgevolgd door het Mourne Mountains complex, een systeem dat bestaat uit verschillende intrusies. Een proces waarbij magmalichamen in vaste gesteenten binnendringen. Deze intrusies vertellen geologen veel over de activiteit van dat gebied in het verleden, zo kon men zien dat er ondanks de vele gevonden vulkanische gesteenten geen vulkanische activiteit was.
Hiernaast heeft het park zijn vorm voornamelijk te danken aan de afgelopen ijstijd. Zo zorgde de dikke ijslaag die toen het hele landschap bedekte voor de verplaatsing van rotsen en het uitschuren van het landschap. Er ontstonden nieuwe landvormen zoals morenen en drumlins, dit zijn in de lengte uitgerekte heuvels en ruggen gevormd door gletsjers.
Deze landvormen geven duidelijk aan dat er verschillende stadia zijn in ijsontwikkeling en -beweging, bijvoorbeeld het voorkomen van hardere rotsen in hooggebergten en juist zachtere in laaglanden.
Dit in combinatie met een kust- en bergmilieu zorgt voor de vorming van vele unieke en verscheidene glaciale kenmerken.
Artikel geschreven door Nora Solemé als onderdeel van YOUCA2023
